"Ogallá todos os profesores e todos digádeslle nalgún momento a cada un dos vosos estudantes que son diamantes en bruto porque, sen querelo, podédeslles cambiar a vida"

1 de marzo de 2024

A nadadora paralímpica Teresa Perales ofreceu unha auténtica lección de superación na súa recepción como Doutora Honoris Causa pola UNED. A Infanta Elena augurou que, “camiño dos sus sétimos xogos paralímpicos, daranos unha nova lección de vida”. O Reitor salientou que "as cualidades que recoñecemos nesta gran deportista son as mesmas que sustentan a nosa aspiración universitaria".

OURENSE, 1 de marzo de 2024. O acto de investidura da nadadora paralímpica Teresa Perales Fernández como Doutora Honoris Causa na UNED, foi un canto ao esfuerzo e ás ganas de vivir. Foi unha cita tan solemne como emotiva. Alí celebráronse valores que custodia e promueve a nosa Universidade. Todos se percataron da elegancia, humildade e tesón da nova doutora. Da súa Laudatio encargousese Ana Lisbona Bañuelos, vicerreitora de Estudantes e Inclusión da UNED e madriña de Teresa Perales no acto. Salientou a importancia de recoñecer o arduo camiño que enfrontan as mulleres no eido deportivo, especialmente aquelas que tamén enfrontan a discriminación asociada á discapacidade. Segundo Lisbona, Teresa Perales non só superou estas barreiras, senon que loitou incansablemente para eliminalas. “A beleza de vela fluir na auga mentras nada e que a tantos éxitos conduciuna supón unha metáfora para falar de libertade e sobre todo de ausencia de barreiras, as barreiras visibles e invisibles, as barreiras que, ás veces nos impoñemos, pero sobre todo as barreiras que seguen existindo na sociedade”. Celebrou o impacto de Teresa Perales como fonte de inspiración para UNIDIS, o Centro de Atención a Universitarios con Discapacidade da UNED: "a súa loita contra o tokenismo con accións reais cara a inclusión inspiranos, en UNIDIS, a desenvolver accións reais e seguir traballando pola inclusión dos nosos universitarios con discapacidade, pero tamén a formar a estudantes que sexan capaces de conseguir un mundo máis inclusivo e equitativo, máis aló de medidas estéticas".

Teresa Perales colocou a súa cadeira de rodas no centro do escenario, primeiro xirou para, de frente, saudar aos membros da mesa: Ricardo Mairal, reitor; a ministra de Educación, Formación Profesional e Deporte, Pilar Alegría, e SAR a Infanta Elena, en calidade de presidenta de honra do Comité Paralímpico Español. Na mesa presidencial estiveron tambén presentes Luis Cayo Pérez Bueno, presidente de CERMI, e Miguel Carballeda Piñeiro, presidente da ONCE. De seguido, dirixiuse ao público que enchía o salón Emilio Lledó. Cun sorriso, enfundada no seu traxe académico, iniciou a súa intervención non escrita, pero moi segura do que quería expresar: "O que son hoxe en día partiu tamén daquel momento no que estudaba na UNED, na que comezaba a facer unhos estudos e recordo con tremendo cariño a unha persoa que foi moi especial para min, o meu avó. Eu tiña 17 anos e non podía conducir para ir desde Zaragoza ata a UNED en Calatayud, era o meu avó quen me levaba. Ao pouco tempo, cando cumprín os 18, saquei o carné de conducir. Ere eu a que conducía, pero o meu avó, un dos meus maiores e fieis seguidores, acompañábame por se a nena se despistaba no camiño e non era capaz de chegar á universidade. E moi pacientemente esperaba todo tempo mentras eu asistía a clases ou aos exames, e agardaba con toda paciencia o resultado que a neta íalle contar cando remataban as clases ou os exames. Aos 19 anos, unha enfermidade non sei se cambiou a miña vida. Cambiou a altura, cambiou algunhas perspectivas, algúns proxectos... cambiou algunha forma de facer as cousas. Ensinoume tamén que facer as cousas dun xeito diferente non é nada malo, simplemente é un reto, e todo nesta vida depende de como vemos as cousas, de como as aceptamos, asumimos, abrazamos e de como, se somos quen de entender que ao final é un regalo, pódese converter nunha porta aberta a un futuro".

Para esta deportista, a máis laureada na historia do deporte paralímpico español, "pode ser unha incertidume, consustancial ao ser humano porque gústanos máis o confort, a tranquilidade, pero a min vaime máis a marcha,gústame o non saber realmente que é o que teño por diante".

Teresa é un exemplo de loita tremendo. Coa súa enfermidade neurolóxica que a deixou en cadeira de rodas, seguiu indo a Calatayud. Como non podía conducir, estivo a ir un tempo en bus, pero como o bus non estaba adaptado para persoas en cadeiras de rodas, ela subía ao vehículo a rastro alcanzando sentada cada chanzo mentres o condutor recollíalle a cadeira. Chegou un momento de cansazo e Teresa deixou de ir a Calatayud optando por quedar en Zaragoza a estudar Fisioterapia. E graduouse niso. "Sempre quixen traballar con xente e coñecín a un fisioterapeuta marabilloso. Foron anos duros e á vez extraordinarios" porque aquela carreira foi un reto e superouno con fartura.

Teresa Perales, sendo nena, en natación non pasaba do gorriño amarelo e os profesores desanimábana. "De pequena a min descartáronme. Sempre pensei que lles pasaría pola cabeza a aqueles mestres na piscina cando me viran agora. Igual non saben quen son, non saben que pasei polas súas mans, e que digan `non lle demos a oportunidade, pero é que era moi pequena`. E é que temos que ter paciencia para recoñecer que as persoas necesitan tempo para madurar, tempo para recoñecer no noso interior que temos a capacidade e as habilidades, e esa é unha das grandes responsabilidades en institucións educativas, na universidade".

Insiste Teresa en que a orixe non determina o destino. "Veño dunha familia moi humilde. Cando ía ao colexio era das típicas nenas que xamais levantaban a man na clase porque morría de vergoña, e agora pódome poñer diante de milleiros de persoas e falar en público e pásomo fenomenal. Gozo moito porque encántame ter a oportunidade de compartir a miña experiencia, a miña vida, non porque sexa especial, senón porque a vivín con ganas. E porque sigo querendo vivir con moitísimas ganas, e porque é o único exemplo que de verdade podo dar: partamos de onde partamos sempre podemos chegar onde queiramos, porque só hai unha cousa que de verdade é esencial e é a forza de vontade que ten o ser humano, o compromiso de querer conseguir os seus obxectivos".

A discapacidade non debe determinarnos

Cando alguén lle dixo a Teresa que non tente nada, que nada faga, ela facíase máis forte porque "cada vez que me enfronto a alguén que non entende que ter unha discapacidade non ten que determinarche senón que posuír unha discapacidade só é algo que che acompaña e xa está, que non vai máis aló". Cando acabou na Universidade, foi á oficina de emprego e lembra que a traballadora, ao levantar do papel a vista, ao vela en cadeira de rodas, díxolle que ía ver, nesa situación, que podería ofrecerlle. "Pareceume tan inxusto porque despois de todo un esforzo, de estudar moitísimo e de ser a primeira fisioterapeuta de España en cadeira de rodas, díxenme: isto é o meu e eu quero seguir facendo isto. Encántame que non quedemos coas aparencias, que non demos nada por feito, que non pensemos soamente no que vemos senón que nos atrevamos a profundar, porque non todos levamos escrito na fronte `nadadora' senón que ás veces necesitamos moitos anos para descubrir que me atrevería a falar en público. Necesitei moitos anos para descubrir que sería tan amante da vida que semella que nada me poida parar e que por moitas dificultades que poida atopar no camiño, penso seguir adiante".

En alusión á UNED, a nova doutora Honoris Causa celebrou no seu discurso que a educación semipresencial permita a moitas persoas a oportunidade de seguir estudando, "xente que non ten acceso á universidade nas súas localidades pola razón que sexa ou que non o fixeron no seu momento. Que bo que haxa quen aos 40 ó 50 anos decidan emprender un novo ritmo ás súas vidas. Eu aprendín que nunca é tarde para empezar un novo rumbo, para seguir aprendendo e nunca é tarde para facer que outras persoas aprendan un pouquiño máis, porque todos temos unha responsabilidade para connosco mesmos, pero tamén para o resto das persoas e moi especialmente para os mozos. Tiven a sorte, nunca me canso de dicilo, que alguén me dixese que era un diamante en bruto que se tiña que puír. Foi o meu primeiro adestrador o primeiro día que me viu. Eu crin que era especial, dicíallo a todo o mundo. Ogallá todos os profesores e todos nalgún momento digádeslle a cada un dos vosos estudantes que son diamantes en bruto porque, sen querelo, podédeslles cambiar a vida. A min Ramiro cambioume a vida naquel momento difícil no que me acababa de quedar en cadeira de rodas, no que eu poñía lle foco en que non podía mover as miñas pernas, e no que me fixo entender que o importante era que soubese mover moi ben os meus brazos, e converteume nunha persoa excelente na auga. E iso é o que me moveu durante toda a miña vida, tratar do pouquiño que se facer ben. Iso hai que facelo moi ben, de maneira excelente e que nada me pare nese camiño cun brazo, con dous, quizá algún día coas orellas. Non o sei. Pero non, non hai nada que nos poida parar. E a miña mensaxe é precisamente para os mozos. Quizais nalgún momento da súa vida atópense con alguén que lles diga que non poden, que non é para eles, que non van ser capaces. Isto dixéronmo moitas veces e dixérono de formas moito peores que esta. O que non saben é que cada vez que me dixeron iso, eu fíxenme máis forte porque pensei que non tiñan razón e que mentres tivese un segundo por diante para facer algo coa miña vida, ía pretender sempre que merecese a pena. O que tento en cada segundo da miña vida é transmitir e contaxiar, na medida do posible, un pouquiño de felicidade, polo menos un sorriso. Teño a sorte de que cada vez que sorrío véñenme devoltas unha chea de sorrisos. É unha enorme sorte, un privilexio e estou enormemente agradecida".

Teresa Perales agradeceu o distinguido nomeamento que lle fixo a UNED e ese Doutoramento Honoris Causa quixo compartilo "con todas aquelas persoas ás que moitas veces xúlgaselles sen ningunha razón e non se lles dá a oportunidade e cando che dixeron moitas veces que non podes e que isto non é para ti, podes cair na tentación de deixar todo, así que a mensaxe coa que quero terminar é, por favor, cambiemos a historia. A outra mensaxe é que es un diamante en bruto que temos que puír".

O presidente da ONCE e tamén presidente do Comité Paralímpico Español, Miguel Carballeda Piñeiro, foi rotundo ao sinalar que “Teresa Perales é o mellor exemplo de mulleres e homes valentes que representan con orgullo na nosa RTVE e ver persoas amputadas, por exemplo, que poden saltar o mesmo que calquera outra persoa”. Manifestou tamén que “fai moi pouquiño conseguimos que se cambie unha palabra nun artigo dunha Constitución dun país, algo inaudito. Houbo case unanimidade. Isto móstranos que é posible o consenso, e conseguiuno a discapacidade. Un consenso que este país necesita e creo que o exemplo dos nosos deportistas é moi necesario”.

Luis Cayo Pérez Bueno, presidente do Comité Español de Representantes de Persoas con Discapacidade, (CERMI), salientou que a UNED non podería pechar dun modo máis acertado o seu 50 aniversario “recoñecendo á mellor deportista española de todos os tempos, atleta, muller e persoa con discapacidade, que une como ninguén o círculo virtuoso da inclusión. E é que a UNED, como a universidade máis inclusiva do sistema de Educación Superior de España, é o espazo axeitado no que converxe o mellor da cultura e a práctica inclusiva e o deporte de persoas con discapacidade, concedendo o doutoramento honoris causa a Teresa Perales”. O director do CERMI subliñou que “as persoas con discapacidade sentimos á UNED como propia, como a institución académica máis próxima e comprometida, na que sentimos máis cómodas. Pero non só recibimos dela, a comunidade con discapacidade da UNED -a pasada, a presente e a que haxa de vir- é tamén construtora desta realidade universitaria favorable. Somos parte protagonista da familia UNED”. Non podemos esquecer que grazas á UNED puideron estudar e continúan vindo estudar cidadáns con discapacidade para os que a nosa Universidade ten a unidade UNIDIS, centrada na atención aos discapacitados de modo que lles facilita canto necesitan para triunfar nos estudos.

A esta cerimonia acudiu igualmente S.A.R. a Infanta Elena, presidenta de honra do Comité Paralímpico Español, celebrou o cambio da redacción do artigo 49 da Constitución Española, referendado hai apenas uns días polo Rei Felipe VI, que “pecha un longo proceso reivindicativo”. Un cambio ao que os deportistas paralímpicos contribuíron cambiando a sociedade “en relación con percepcións anteriores”. E, dirixíndose a Teresa Perales, referiuse a ela como “muller extraordinaria, nadadora extraordinaria e persoa extraordinaria”, mostrouse segura de que a nadadora, “camiño dos seus sétimos xogos paralímpicos, daranos unha nova lección de vida”.

Pilar Alegría Continente, ministra de Educación, Formación Profesional e Deporte, optou por un discurso máis persoal, sendo zaragozana como a nova doutora e, sen ocultar o seu orgullo, sinalou que “nunha época na que buscamos constantemente referentes para os nosos menores e os nosos mozos, Teresa é un deles, unha muller digna de admirar en todos os sentidos". Agradeceu á UNED o recoñecemento expresado á deportista e o feito de ser “esa porta permanente ás oportunidades de toda a cidadanía”, agradecendo a continuación á nova doutora honoris causa “por demostrarnos que é posible cumprir os soños. Que coas túas ganas e a túa actitude, non hai barreiras”.

Pechou o solemne acto o reitor da UNED, Ricardo Mairal Usón, sinalando como Teresa Perales ostenta con honra os valores xenuínos do deporte, a ciencia, e o saber humanista e social. Atopámonos hoxe cara unha persoa de impresionante talla e traxectoria humanas que é, de modo unánimemente recoñecido por todos sen excepción, como un preclaro exemplo de bo facer racional e de intelixencia emocional, así como de solidariedade social, esforzo e tesón extraordinarios. Destacados valores estes, que xustamente presiden a nosa universidade: A UNED, sendo vectores dinámicos do seu selo diferencial e a súa vocación de ensino universal e sen barreiras. Por iso é polo que este acto de investidura que hoxe celebramos, reviste para a UNED un especial e esencial significado, e concite entre toda a nosa comunidade universitaria unha alta ilusión realizadora, unha gran unanimidade pois achamos neste evento que nos convoca a confirmación esencial dos ideais que perseguimos e movernos a diario no noso labor educador e investigador, co nobre fin de participar activamente na transformación da nosa sociedade".

Un mundo ferido

Mairal salientou que "o noso mundo está ferido en múltiples flancos: polas guerras, o cambio climático, as desigualdades e inxustizas, as fendas xeracionais, a miseria e a pobreza, as fragmentacións e subsuncións tecnolóxicas, os individualismos indiferentes … e son tantos os vectores de preocupación, sufrimento e incerteza, sobre todo dos máis vulnerables… que o desánimo, a depresión e a ansiedade, fan estragos en quen sente impotentes cara as numerosas ameazas incontrolables que nos afectan. Todos estes desafíos non se lle ocultan a ninguén. Pero diante das dificultades que nos atafegan, lonxe de arredrarnos, a miña posición como Reitor da UNED é clara: consiste en sinalar o camiño da educación no século XXI asumindo o contexto dun mundo ferido e fragmentado pola venalidade de instancias, e é onde precisamente un acto como o que hoxe nos reúne, constitúe un exemplo elocuente do que debe ser ese camiño, pois neste acto abrazamos a educación inclusiva, pluralista e presidida polos valores que xustamente encarna Teresa Perales. Disto imos tratar hoxe, de sinalar con ela e co seu exemplo ese camiño que nos permita dar resposta aos moitos desafíos que vivimos. Dicía o filósofo Martín Heidegger en diálogo cun sabio pensador xaponés: 'Encamiñarme a unha estrela e só iso'. Que sirvan estas palabras, que como veremos tanto conveñen ao exemplo preclaro que nos ofrece Teresa Perales, para orientar desde o principio deste evento, a nosa esperanza racional no camiño da universidade do século XXI que é o camiño do saber e o coñecemento inclusivos. O camiño da UNED".

Ricardo Mairal expuxo que "o noso tempo volveuse tan complexo como para converterse el mesmo en 'O problema do noso Tempo', para dicilo con Ortega e Gasset, esíxenos agora máis que nunca sentirnos compelidos a liderar e proporcionar respostas ás aspiracións lexítimas que as novas xeracións reclámannos. Si, tempos convulsos e incertos pero apaixonantes nos que un non pode deixar de sentir o pulo para participar activamente na construción dese camiño que debe de servir de modelo ao futuro, xerando certezas e proporcionando respostas aos moitos desafíos, inmensos e suxestivos que estamos a vivir. Neste camiño de construción estamos, pois somos responsables dese futuro que advendrá e espéranos. Sempre crin que o mellor futuro por-vir ten que interpretarse e orientarse unha vez máis pola Razón e a súa madurez ilustrada, inspirada en accións fondamente pluralistas, sociais e democráticas, integradoras das diferenzas, solidarias e ecolóxicas, na era da globalización". "Esa Razón Ilustrada -proseguiu o reitor da UNED- é a nosa esperanza racional. Nosa Docta Spes, que non pode relativizar a incerteza que nos afecta nin deixarse tampouco atafegar por ela, senón responderlle con todas as nosas potencias cognoscitivas, institucionais e educativas, abrindo as vías das respostas desde o estudo e a ciencia, xerando certezas para os inmensos desafíos que nos afectan e acrecentando a intelixencia das accións virtuosas como vía mellor e quizá única vía para empezar a cambiar o mundo, desde a autoexigencia de nós mesmos".

Límites vivos

A primeira autoridade da UNED destacou que neste escenario sente "que debemos apelar á educación responsable e consciente que nos corresponde actualizar, tomando a todas as persoas como fins e asumindo que os límites non son abstractos senón vivos. Por iso, xunto á crítica convén, máis que a admonición ou a queixa, a interpretación e comprensión dos factores causantes, en orde a non reproducilos senón a alteralos eficazmente dando lugar a alternativas. Neste camiño que estou a compartir con vostedes no marco desta intervención, quero reivindicar que a razón polémica ou dialéctica ten pouco percorrido, mentres que a interpretativa ou hermenéutica dá lugar a posibilitar horizontes de paz e de mediación, polo menos no ámbito cultural, propiamente educativo. Así, pódolles asegurar que ao noso firme compromiso non lle vai tremer o pulso en ningún caso, á hora de aprender a escoitar e saber educar nos valores do pensamento crítico, a sensibilidade e o respeito, a colaboración e a sociabilidade diaria, a concordia e a filantropía, declinados en todos os sentidos da fraternidade racional. Son estes valores os que exemplifican a maneira de facer Universidade, tal como concíboa, e así entendidos, condúcennos a unha sociedade máis humanizada presidida polas virtudes comunicativas que están á base de todo proxecto educativo, e en especial do noso: o da UNED, vocacionalmente enfocada á integración de todas as persoas e todas as capas sociais, na sociedade do coñecemento. Non podo pensar nun exemplo máis representativo da esencia dese camiño, que substancia o proxecto educativo do século XXI, dirixido cara á madurez colectiva, que o consenso unánime, por nós hoxe compartido, neste acto, onde se enxalzan e recoñecen todas as calidades da nosa Doutora Honoris Causa, como muller, deportista, excelente vencedora, intelixente comunicadora do ánimo capaz de sobrepoñerse, a perseveranza e o afán de superación, así como interesada na educación da intelixencia emocional. Valores que ela encarna máximamente no deporte paralímpico. Virtudes que nos serven de modelo de actuación e dotan de pleno sentido e contido ao nome deste día especial para a Universidade. Pois as mesmas calidades que recoñecemos nesta gran deportista son as mesmas que sustentan a nosa aspiración universitaria e que forman parte esencial dese marabilloso camiño conducente a ese futuro inmediato".

"Hoxe, Teresa Perales -dixo Ricardo Mairal Usón- vén honrar coa súa presenza e coa súa extraordinaria traxectoria profesional este Claustro excelente, disposta firmemente a ensinarnos e axudarnos a todos co seu exemplo. Estimada Doutora Perales, vostede foi inspiradora para moitos de nós, para toda unha comunidade que hoxe quixo expresarlle o seu respecto e gratitude, e por iso é unha honra investila como Doutora Honoris Causa da UNED. Como expresaba a vicerreitora de Estudantes e Inclusión na súa Laudatio, os seus logros son asombrosos: Unha muller, unha deportista, vostede, Teresa, que está a cambiar o mundo e recibe mostras de afecto e recoñecemento alí por onde pasa e en todas partes. En moitas das entrevistas súas que lin, vin ou escoitei estes días, pensando neste encontro, destaca a sinxeleza, intelixencia e alegría coa que encara cada un dos retos que emprende e como converteu a súa discapacidade, sobrevinda á súa vida aos 19 anos, por unha neuropatía, nunha ferramenta de fortaleza e superación, e tamén, creando exemplo de como a discapacidade, aínda que obriga a adaptar os obxectivos, no seu caso foi da man da constancia e a valentía. Vostede decidiu 'tirarse á piscina' -e utilizo a súa propia expresión- logrando, a partir de entón, unha transformación impresionante”.

Un camiño a ese futuro pola ciencia, os saberes, o pensamento crítico, o deporte e a educación

O camiño que cita o reitor da UNED hoxe é mellor coñecido porque está feito "de compromiso co público, coa diferenza, con transformar o mundo creativamente, e co ánimo e a vontade indesmayable que pon en práctica que se queremos de verdade as metas podemos coas nosas accións logralas e remover os obstáculos convertendo a nosa debilidade e os nosos límites nas nosas fortalezas. 'Polos outros, cos outros, e no medio de institucións xustas' –como dicía Paul Ricoeur- Xa o sabemos. E hoxe Teresa Perales está aí para lembrárnolo: de nada servirían nin a fuga dos límites nin o desánimo. Fai falta tanta valentía e imaxinación creadora como esperanza racional e intelixencia disciplinada para asumir os retos do noso tempo. E niso estamos na UNED. Somos o seu principal espazo de oportunidades para facer realidade un futuro sen máis límites que o seu propio talento. Tiven a ocasión de compartir con vostedes a esencia dese camiño conducente a un futuro presidido polo noso anhelo de abrazar a madurez ilustrada a través da educación presidida polos valores e coa posibilidade real de actuar no futuro. Nese sentido, hoxe é particularmente grato para min na nosa celebración, o feito de que nesta Universidade tan pegada ao territorio móstrase moi presente a miña querida terra, Aragón, ao reunirse azarosamente catro personalidades da miña terra aragonesa: A nosa Doutora Teresa Perales, a nosa Ministra Pilar Alegría, a Vicerreitora de Estudantes e inclusión a miña humilde persoa como Reitor da UNED, e algunha outra presente na audiencia. Terra de invernos longos e fríos, de vento, de veráns secos e calorosos, que nos forxou ás veces parcos, pero sempre firmes, como requiren os tempos que vivimos".

E Mairal pechou citando a outros dous aragoneses: Ramón e Cajal e o cineasta universal Luis Buñuel "como un broche científico exemplar, cando afirmaba que: 'As ideas non duran moito, hai que facer algo con elas'. 'Só a acción tenaz en prol da verdade xustifica o vivir e consola da dor e da inxustiza'. 'Non podo deixar de sentir que non hai beleza sen esperanza, loita sen conquista'. Poida que os ventos do Moncayo axúdennos na tarefa de encamiñarnos a poñer en práctica sen demora todo o que aquí proxectamos: o de animar a todos vostedes a cambiar o mundo pola acción do deporte, a educación, a Ciencia e o coñecemento, así como os valores que as presiden. Co folgo destas palabras, déixolles aberto este horizonte que ha de ser o noso camiño, anchuroso e ilusionante, na UNED. Cumpramos como Universidade as nosas promesas agora, cada día. Coa convicción e a determinación de facer unha UNED mellor, rigorosa, inclusiva e solidaria, sempre ao servizo da sociedade. Cada día. Agora e reafirmando as nosas alianzas como a mellor expresión da importancia da cultura do diálogo, en suma, 'Encamiñémonos a unha estrela e só iso' como xa sabemos…"

Coro

Coma sempre nestes actos académicos, o Coro da UNED axuda a dar lustre ao programa coa súa interpretación de composicións clásicas tanto instrumentais como cantadas nos interludios. Deste xeito, todo converxe nunha solemnidade académica que a UNED sabe manter con celo ao longo destes primeiros 51 anos de vida.

Neste acto celebrado en Madrid, UNED Ourense estivo tamén presente coa asistencia do director, doutor Jesús Manuel García Díaz, na imaxe, minutos antes de iniciarse a comitiva académica xunto a outros doutores participantes.

Quen é Teresa Perales?

Nada en Zaragoza en 1975, Teresa Perales perdeu a mobilidade nas pernas aos 19 anos, debido a unha neuropatía. É Deportista de Alto Nivel desde 1998. Participou en seis Xogos Paralímpicos (Sydney 2000, Atenas 2004, Pequín 2008, Londres 2012, Río de Janeiro 2016 e Tokio 2020) e conquistou 27 medallas en total, 7 ouros, 10 pratas e 10 bronces. Ademais, acumula 4 ouros, 10 pratas e 8 bronces e seis campionatos do mundo de natación adaptada entre 1998 e 2019, ás que se suman cinco marcas mundiais e 43 medallas (12 ouros, 21 pratas e 10 bronces) noutros oito campionatos de Europa. Abanderada do equipo paralímpico español nos Xogos de Londres e no ano 2019, Teresa foi distinguida coa Orde Olímpica na gala anual do Comité Olímpico Español. En 2021, recibiu o Premio Princesa de Asturias dos Deportes e hai só uns días bateu o récord do mundo dos 150 metros estilos nas Series Mundiais de Aberdeen (Reino Unido). Diplomada en Fisioterapia pola Universidade de Zaragoza e Experta en Coaching persoal e deportivo, Perales desempeñou diferentes cargos de xestión e de responsabilidade pública como deputada nas Cortes de Aragón e como Directora Xeral de Atención á Dependencia do Departamento de Servizos Sociais e Familia do Gobierno de Aragón. Ademais, exerceu como asesora do Departamento de Servizos Sociais e Familia e da área de Fomento e Deporte do Concello de Zaragoza, e compaxinou a súa actividade deportiva de elite cunha tarefa docente no campo da fisioterapia e discapacidade na Universidade de Zaragoza e en universidades de verán como as de Teruel ou Colindres, en Cantabria; como conferenciante en congresos e seminarios tanto en España como noutros países de Europa e Hispanoamérica, charlas en colexios, unha misión institucional como Embaixadora de Fundación Telefónica e como Embaixadora do Deporte Inclusivo en España. É tamén membro da Comisión de Xogos Paralímpicos do Comité Paralímpico Internacional e membro do Consello Asesor da Fundación Príncipe de Xirona. A Escola Internacional de Doutoramento da UNED, foi a propoñente da investidura de Perales, salientando así o compromiso da universidade coa integración, a equidade e a igualdade de oportunidades.

Laudatio de Teresa Perales

Discurso do Reitor da UNED