Bel canto para recibir o Nadal en Ourense

22 de diciembre de 2021

O público gozou co esplendor do concerto da soprano Carolina Andrada organizado pola UNED e celebrado no Liceo. Beleza e sinxeleza vestiron o Salón Noble nun evento memorable co que a Universidade quixo felicitar as festas á sociedade ourensá

OURENSE, 22 de decembro de 2021. Elegancia, rigor e emoción invadiron o Salón Nobre do Liceo de Ourense na tarde do martes 21, coa actuación da soprano Carolina Andrada, acompañada maxistralmente ao piano pola coreana HyeRyun Jung, (para nós, Gerion Jung). Con preto dun cento de espectadores comodamente situados respectando as medidas sanitarias, iniciábase o acto organizado por UNED Ourense. O seu director, Jesús Manuel García Díaz, deu a benvida ao público para gozar de “este agasallo de Nadal da UNED a toda a sociedade ourensá”, dando a continuación paso á vicerreitora primeira e vicerreitora de Investigación, Transferencia do Coñecemento e Divulgación Científica da nosa Universidade, Rosa María Martín Aranda, que patrocinou o concerto, que forma parte da área de transferencia dado que está relacionado coas actividades de extensión e divulgación Integrando, educando e innovando, do Laboratorio de Voz, Música e Linguaxe da Facultade de Educación da UNED que dirixe a profesora Filipa Martins Baptista A.

A vicerreitora salientou este concerto como un froito máis de “un centro tan activo como é o de UNED Ourense”, proxecto que terá continuidade con próximas accións desde o mencionado laboratorio.

No escenario, predominando o vermello no elegante vestido da soprano e no pano que fraqueaba nesa cor os históricos arcos laterais ao central, onde se desenvolveu toda a actuación, Carolina iniciou o repertorio coa peza Vaga luna che inargenti (Fermosa lúa que prateas), de Vincenzo Bellini. A emoción comezaba a invadir o espazo con esta arieta que o compositor creou a partir dun texto italiano de autor descoñecido e que viu a luz en 1838. Carolina Andrada interpretouna maxistralmente, ataviada cunha chaqueta negra e abraiante expresividade.

A segunda partitura, tamén de Bellini, levounos á ópera Capuletos e Montestos, que nos conta unha traxedia en dous actos. Se a música é do citado autor, o libreto en lingua italiana é de Felice Romani. Esta composición presentouse ao público por vez primeira no escenario da Fenice en Venecia, en 1830. Andrada mostrou o seu bo facer, elegancia patente no seu estar, no seu cantar, con todos os xogos da súa voz nun salón onde cada asistente gozaba e saboreaba visual e auditivamente.

O esforzo vocal da soprano tornou en breve descanso para escoitar a composición pianística da autoría de Gerion Jung, Fraxilidade. O piano literalmente falaba grazas á portentosa vida que lle daban os dedos desta coreana afincada en Madrid que fai vinte anos veu a España para aprender guitarra aínda que desde nena o que lle entusiasmaba era o piano. Tras esta interpretación, Carolina saíu novamente ao escenario para cantar, da ópera La sonámbula, de Bellini, o Ah non credea mirarti, ah non giunge, aria final de Amina, a protagonista desta ópera, que padece de sonambulismo e nese estado deposita o seu mal de amores nunha flor mustia, agasallo do seu prometido. Debido a unha calumnia doutra muller, Amina ve como o seu noivo retíralle a promesa de matrimonio. Neste caso Carolina deu vida á protagonista logrando transmitir ese estado de Amina. Tanto na soprano como na pianista hai un traballo duro e rigoroso de meses detrás do que interpretaron neste concerto da UNED. Ambas as dúas son un exemplo máis do que custa a excelencia no traballo, da cultura do esforzo e do dedicar tempo e máis tempo a perfeccionar o traballo de cada un. Aquí non hai oportunidade para a improvisación ou a preparación superficial.

E no medio desta interpretación concreta Carolina déixanos ver a ledicia que enche a Amina cando ve que o seu prometido, convencido de que a difamación ela era insostible, retoma o seu compromiso de voda. Isto puidémolo ver na cabaletta Ah non giunge, onde a ledicia debúxase en escena mediante un ritmo alegre e rápido no que Carolina sae airosa tras o esforzo que iso supón.

Cun público xa entregado, chegou un momento para máis deleite con outro só de piano de Gerion Jung, esta vez nova composición súa titulada Perdón. Magnífico unha vez máis. Pasado xa o ecuador da velada chegou, tamén de Bellini, e da súa ópera Norma, o Caste Diva. A protagonista dirixe á lúa unha pregaria. O aria da devandita invocación ao satélite, Caste Diva, acontece unha vez que a sacerdotisa druída Norma, corta unha poliña de visgo para ofrecer á lúa. Esta ópera é un dos grandes monumentos do bel canto e, certamente, un dos papeis máis complexos. Carolina Andrada estivo grandiosa.

A penúltima peza do repertorio trasladounos á produción de Giuseppe Verdi. Das Vésperas sicilianas, a soprano escolleu Merce, dilette amiche. O libreto desta ópera en francés é de Charles Duveryrier e de Eugéne Scribe, partindo da súa obra, Le duc d’ Albe, que data de 1838 e foi ofrecido a Halévy e Donizetti antes de que Verdi decidise musicalo, o que sucedeu no ano 1854. Estreada na Académie Impériale de Musique en 1855, o público español viuna por primeira vez en versión italiana o 4 de outubro de 1856, no Gran Teatro do Liceo de Barcelona. Esta ópera pivota sobre uns feitos ocorridos no último terzo do século XIII.

E Puccini para o final. Con outra composición universalmente famosa: Oh mio babbino caro (Oh, o meu papá querido), da ópera Gianni Schicchi, do ano 1918. Se de Puccini é a música, o libreto débese a Giovacchino Forzano.

A protagonista da mesma é Lauretta, despois de que as tensións entre Schicchi e os seus futuros sogros acadan tal punto que se fai patente a ameaza de perder ao seu amado. Nesta ópera apréciase unha diverxencia entre a sinxeleza lírica e a unión de dous amantes nun único corazón. O aplauso non se fixo esperar.

Carolina Andrada agradeceu o comportamento do público e non puido conter as súas palabras para dicir o moito que lle gustou Ourense cos paseos realizados pola cidade e a visita á catedral así como a outros fitos patrimoniais.

Pero naquel ambiente entregado, no escenario captouse de súpeto que era acaído pechar cun tema fóra de programa. Por estar en datas do Nadal, pianista e soprano interpretaron un magnífico Adeste fideles, convidando ós espectadores a cantar.

Tras a ovación final, Gerion e Carolina recibiron os parabéns de varios asistentes. Entre estes hóuboos que comentaron que se ían “renovados”, pois tan positiva foi a atmosfera creada desde o escenario durante esta velada tan especial coa que a UNED quixo sumarse á programación cultural ourensá.

Carolina Andrada chegou por vez primeira a Ourense procedente de Madrid, o luns á primeira hora da tarde, acompañada da vicerreitora primeira, Rosa María Martín e xa esa tarde sumouse a elas o director de UNED Ourense, Jesús Manuel García, para ensinarlles o centro da cidade, agochado xa o sol. Carolina Andrada gozaba e comentaba o cheiro da cidade como detalle no que sempre se fixa alí onde vai. Ese cheiro, esa atmosfera urbana marabillouna, entre as rúas empedradas e nobres fachadas que balizan o centro histórico. A volta ao redor da catedral abriulle aínda máis o interese por vela con máis amodiño, o que sucedeu na mañá do martes. Soprano, vicerreitora e director percorreron as distintas dependencias do magno monumento auriense e a emoción de Andrada era constante diante de tanta beleza acompañada das explicacións que García bridáballes.

A pianista, pola súa banda, chegou á cidade na mesma tarde do martes, e no canto de regresar a Madrid, dispón duns días para seguir coñecendo Galicia, viaxando ataSantiago tras o concerto.

O director de UNED Ourense, satisfeito, mostrou o seu agradecemento “en primeiro lugar, á nosa vicerrectora de Investigación, que soubo apoiar e dar todas as facilidades cando lle propuxemos que queriamos ter en Ourense a Carolina Andrada, unha nova doutora en Belas Artes, pintora, soprano e que tamén ten formación en danza clásica. Agradecemento igualmente que estendo á directiva do Liceo de Ourense, que non dubidou en poñer á nosa disposición o seu soado Salón Nobre. Grazas tamén a cantas persoas asistiron ao concerto, e aos medios de comunicación que o destacaron. Deste xeito musical e culto damos por terminado o ano en Ourense. É un pracer programar esta e outras actividades desde a Dirección de UNED Ourense que con tanta honra e felicidade ostento, xunto co meu equipo e, por suposto, co apoio firme das institucións que fan posible que a UNED sexa unha indiscutible realidade en terras ourensás un ano máis”.